Валачобнікі валачыліся,
Па каленачкі замачыліся,
А на сонейку абсушыліся.
Вясна-красна на ўвесь свет!
Ішлі праз сялечка,
Знайшлі яечка.
Яечка красна,
Сонейка ясна.
Вясна-красна на ўвесь свет!
...І тады здарыўся другі цуд. Ціхенька спусціўся з неба анёлак і шапнуў ёй на вушка: «А ты не звонку шукай, а ў сабе».
Сказаў так і знік.
Гэты дзед-мароз вялікі чараўнік і работнік, робіць многа цудаў і ўсякай складанай работы. Трэба яму лядовыя масты масціць на рэках і азёрах, трэба снегавым покрывам усю зямлю ўсцілаць, трэба праветрываць усю краіну сцюдзёнымі вятрамі, каб людзі маглі дыхаць свежым паветрам.
Як дзед-мароз новае свята прыдумаў
Цэлы дзень на тых млынах нашы волаты малолі збожжа, а там дзе мелюць збожжа, заўсёды не толькі мука, але і шмат пылу. І таму нашы млынары хадзілі трохі прыпыленыя. А насамрэч, былі яны не прыпыленыя, а чараўнікі.
Валачобнікі валачыліся,
Па каленачкі замачыліся,
А на сонейку абсушыліся.
Вясна-красна на ўвесь свет!
Ішлі праз сялечка,
Знайшлі яечка.
Яечка красна,
Сонейка ясна.
Вясна-красна на ўвесь свет!
...І тады здарыўся другі цуд. Ціхенька спусціўся з неба анёлак і шапнуў ёй на вушка: «А ты не звонку шукай, а ў сабе».
Сказаў так і знік.
А наш князь закінуў сеці і злавіў... Як вы думаеце, што? Залатую рыбку? Не. Русалку!
Казачка пра Цмока Базылішка
Цмок сядзеў на сваім пагорку разам з сябрам Чмялём. Яны хаця і выглядалі надта рознымі, але лічыліся найлепшымі сябрамі. Абодва любілі палётаць, пагойсаць высока ў небе.
Валачобнікі валачыліся,
Па каленачкі замачыліся,
А на сонейку абсушыліся.
Вясна-красна на ўвесь свет!
Ішлі праз сялечка,
Знайшлі яечка.
Яечка красна,
Сонейка ясна.
Вясна-красна на ўвесь свет!
...І тады здарыўся другі цуд. Ціхенька спусціўся з неба анёлак і шапнуў ёй на вушка: «А ты не звонку шукай, а ў сабе».
Сказаў так і знік.
Аднойчы нешта здарылася. На сонцы нешта здарылася, нейкае падвышэнне сонечнай актыўнасці. І заглянула сонца ў іхняе ваконца.
І тады падняўся князь з зямлі. Белыя павязкі зняў з чала. Як штандар яны ў руках былі, як праменні зыркага святла. Кроў лягла чырвонай паласой, цераз палатна сляпучы снег. І схапіўся зноў за зброю вой, і чужак заснуў у кургане.
Казачка на вербную нядзельку
Усё з лесу было. А паколькі лес так многа значыў, прыдумалі мы для яго столькі назваў: і бор, і гай, і дуброва, а яшчэ пушча, чашча, ельнік, хвойнік, бярэзнік, альшэўнік. Во, якія даўней лясы былі!
Казачка на Дзень Святога Валянціна
Даўным-даўно жыў на свеце адзін князь. Зваўся Валянцін Першы і Непаўторны. Адным словам, казырны князь.
І вось аднойчы ў Менску на Купалле здарыўся такі цуд. Позна ўначы, калі ўвесь горад ужо спаў, каля помніка Янку Купалу зацвіла нарэшце папараць-кветка. Ад яе абудзіўся і вялікі паэт.
Спачатку ўсё ішло сваёй хадой. Мянялася ночка з зарой, людцы жылі сабе пажывалі, дабра нажывалі і нават не задумваліся, што так вечна не будзе, што знойдзецца зайздроснік на яе шчасце.